یکی از راه‌های داشتن لبخندی زیبا و درخشان پوشاندن دندان‌ها با روکش است تا دندان‌های آسیب دیده شکل و اندازه طبیعی خود را بازیابند. روکش، دندان را تقویت و زیباتر می‌کند. پس از آن که روکش با سیمان مخصوص دندانپزشکی بر روی محل مورد نظر چسبانده شد، کل بخش مشخص دندان، یعنی بخش روی خط لثه و بالای آن را دربرمی‌گیرد و پوشش می‌دهد.
روکش، ترمیمی مصنوعی است که روی بخش باقیمانده دندان تراش داده شده قرار داده می‌شود تا دندان را تقویت کند و شکل دندان طبیعی را به آن بدهد.
در شرایط زیر لازم است که دندان روکش شود:
با روکش کردن می‌توان از دندانی در برابر شکستن محافظت کرد که در اثر عارضه‌هایی مانند پوسیدگی ضعیف شده است یا قطعات دندان ترک خورده را در کنار هم نگه داشت.
با روکش کردن می‌توان دندان شکسته یا با ساییدگی شدید را ترمیم کرد.
با روکش کردن می‌توان از دندانی محافظت کرد که پرکردگی وسیع دارد و مقدار زیادی از ساختار خود دندان باقی نمانده است.
روکش، پل دندانی را نگه می‌دارد.
روکش، دندان بدشکل یا بدرنگ را می‌پوشاند.
روکش، روی ایمپلنت قرار داده می‌شود.
روکش، در درمان اصلاح طرح لبخند به کار برده می‌شود.
دندان شیری نیز گاهی اوقات روکش می‌شود، مهم‌ترین دلایل روکش کردن دندان شیری عبارت است از:
حفظ کردن دندانی که در اثر پوسیدگی به شدت آسیب دیده است و نمی‌تواند پرکردگی را نگه دارد.
محافظت از دندان کودکان در برابر پوسیدگی، به ویژه در صورتی که کودک نتواند بهداشت دهان و دندان را به خوبی رعایت کند.
کاهش تعداد دفعات بیهوشی عمومی برای کودکانی که به واسطه سن، رفتار یا سابقه پزشکی نمی‌توانند هنگام درمان به خوبی با دندانپزشک همکاری کنند.
دندانپزشک اطفال در چنین مواردی روکش استیل ضدزنگ را توصیه می‌کند.
روکش‌های دائمی از استیل ضدزنگ، به صورت تمام فلزی از فلزاتی مانند طلا یا آلیاژهای دیگر، پرسلین جوش داده شده به فلز، تمام رزینی یا تمام سرامیکی ساخته می‌شود.
روکش‌های استیل روکش‌های آماده‌ای هستند که به صورت موقت روی دندان‌های دائمی قرار داده می‌شود تا از دندان یا پرکردگی در مدت زمان انتظار برای آماده شدن روکش دائمی در حال ساخت از مواد دیگر محافظت کند. روکش استیل عموماً روی دندان تراش داده شده کودکان قرار داده می‌شود تا کل دندان را بپوشاند و از آن در برابر پوسیدگی بیشتر محافظت کند. هنگامی که دندان شیری می‌افتد تا فضا برای دندان دائمی ایجاد شود، روکش نیز با دندان می‌افتد. در کل روکش استیل برای دندان‌های کودکان کاربرد دارد، چون آماده است و لازم نیست چند جلسه برای ساخت و چسباندن آن به کلینیک مراجعه کرد. بنابراین روکش فلزی مقرون به صرفه‌تر از روکش‌های سفارشی و درمان‌های پیشگیری است که برای محافظت از دندان از روکش استفاده نمی‌کنند. روکش‌های فلزی انتخابی مناسب برای دندان‌های آسیاب دور از دید هستند.
این نوع روکش همرنگ با دندان‌های مجاور انتخاب می‌شود و برخلاف روکش فلزی رنگ آن کاملاً با دندان‌های خود بیمار همخوانی دارد. اما این نوع روکش در مقایسه با روکش‌های فلزی یا رزینی بیشتر باعث ساییدگی دندان مقابل می‌شود. بخش پرسلینی روکش نیز راحت‌تر لب پر می‌شود یا می‌شکند و جدا می‌شود. روکش پرسلینی جوش خورده به فلز پس از روکش تمام سرامیکی دندان شبیه‌ترین ترمیم به دندان طبیعی است. البته فلز زیر روکش پرسلینی گاهی به صورت خطی تیره دیده می‌شود، تیرگی رنگ فلز به ویژه روی خط لثه جلب توجه می‌کند و در صورت تحلیل رفتن لثه بیشتر نیز به چشم می‌آید. این نوع روکش، انتخابی مناسب برای دندان‌های جلو یا عقب و پل‌های بلندی است که برای استحکام بالا به فلز نیاز دارند.
روکش رزینی نسبت به دیگر روکش‌ها قیمت پایین‌تری دارد؛ اما به مرور زمان ساییده می‌شود و بیش از روکش پرسلینی جوش خورده به فلز در برابر شکستگی آسیب‌پذیر است. روکش رزینی معمولاً فقط به عنوان روکش موقت به کار برده می‌شود.
این نوع روکش (روکش سرامیکی دندان )شباهت بیشتری به رنگ طبیعی دندان دارد و برای بیماران دارای حساسیت به فلز مناسب‌تر است. روکش‌های تمام سرامیکی برای دندان‌های پیشین ایده‌آل است.
روکش زیرکونیوم به صورت دیجیتالی در مطب دندانپزشکی مجهز به سخت‌افزار و نرم‌افزارهای مخصوص تولید روکش یا در لابراتوار دندانپزشکی ساخته می‌شود. کلینیک‌های دندانپزشکی مجهز می‌توانند روکش زیرکونیم را در یک جلسه تهیه کنند، بدون آن که نیازی به استفاده از روکش موقت باشد.
آماده سازی و تراش دادن دندان برای روکش معمولاً در دو جلسه انجام می‌شود. دندانپزشک دندان را در جلسه اول معاینه می‌کند و تراش می‌دهد و روکش دائمی را در جلسه دوم روی دندان قرار می‌دهد.
دندانپزشک در جلسه اول آماده سازی روکش چند عکس رادیوگرافی X-rays از دندان می‌گیرد تا ریشه‌های دندان و استخوان اطراف آن را بررسی کند. اگر دندان پوسیدگی وسیع داشته باشد یا احتمال عفونت کردن یا آسیب دیدن پالپ (مغز) دندان وجود داشته باشد، اول عصب‌کشی (روت کانال) انجام می‌شود.
دندانپزشک دندان و بافت لثه اطراف دندان را قبل از شروع فرایند ساخت روکش بی‌حس می‌کند. سپس دندان در امتداد سطح جونده و در کناره‌ها ساییده و تراش داده می‌شود تا فضا برای روکش ایجاد شود. مقدار تراش دادن دندان به نوع روکش انتخابی بستگی دارد. اما اگر بخش زیادی از دندان به دلیل پوسیدگی یا آسیب دیدگی از بین رفته باشد، دندانپزشک دندان را پر می‌کند تا قوی‌تر شود و بتواند روکش را نگه دارد.
دندانپزشک معمولاً پس از شکل دادن به دندان با خمیر یا گچ مخصوص از دندان قالب می‌گیرد؛ البته گاهی از اسکنر دیجیتال برای تهیه قالب استفاده می‌شود. از دندان‌های بالا یا پایین دندان مورد نظر نیز قالب گرفته می‌شود تا اطمینان حاصل شود که روکش تاثیری بر بایت و روی هم قرار گرفتن دندان‌ها نمی‌گذارد.
قالب یا اسکن گرفته شده برای ساخت روکش به لابراتوار فرستاده می‌شود. روکش معمولاً پس از دو تا سه هفته آماده می‌شود.
دندانپزشک روکش موقت را در جلسه دوم برمی‌دارد و اندازه بودن و رنگ روکش دائمی را بررسی می‌کند. اگر اشکالی وجود نداشت و همه چیز قابل قبول بود، دندان بی‌حس می‌شود و روکش جدید با سیمان به صورت دائمی چسبانده می‌شود.
ازآنجایی که روکش موقت فقط تا زمان آماده شدن روکش دائمی باید روی دندان بماند، اکثر دندانپزشکان رعایت توصیه‌های زیر را برای مراقبت از آن کافی می‌دانند:
از خوردن خوراکی‌های چسبناک مانند آدامس و کارامل خوداری کنید، چون ممکن است این مواد به روکش بچسبند و آن را جدا کنند.
استفاده از سمت دندان روکش شده را به حداقل برسانید. عمده جویدن را با سمت دیگر دهان انجام دهید.
از خوردن خوراکی‌های سفت مانند سبزیجات خام خودداری کنید، چون ممکن است این مواد روکش را دربیاورند یا بشکنند.
نخ دندان را به یکباره بیرون نکشید، بلکه آن را به آهستگی بلغزانید و از بین دندان‌ها خارج کنید تا فشاری به روکش موقت وارد نشود و از جا درنیاید.
011-32313066 // 011-32313064
info @ dr-behzadamiri.com
drbehzadamiriandi@gmail.com
بابل – خیابان مدرس، جنب بیمارستان بابل کلینیک ساختمان حمیدزاده ۲، طبقه ۲، واحد ۴
ارتباط با منشی و رزرو نوبت
